Deze tas stond al heeeeeeeeeel lang op mijn verlang lijstje om te maken! En na de test in mini variant is dan eindelijk de grote Rosalie II tas af.
Maar oei, dat ging niet zonder slag of stoot. Ik wilde de tas in dezelfde stof als de mini. Want dat vind ik een lekker stoer stofje. Maar deze is nogal dik. En na het knippen moest ik meteen de delen locken anders had ik alleen nog losse draadjes. Zo bizar snel heb ik nog niet eerder een stof zien rafelen!
Het is nogal een gek stofje. Mooi en stoer. Maar ook raar… Deze heb ik ooit gekregen van mijn schoonzusje. Die zij op haar beurt weer van haar werk (textiel bedrijf) had gekregen. Normaal maakt dat bedrijf voornamelijk dekbed overtrekken. Maar wat de bestemming voor deze stof zou moeten zijn… Ik weet het niet. Er zit ook nog een soort coating over.
Goed, de grijze stof geknipt. Op naar de (knetterdure) versteviging: Vlieseline H640. Ik begon met het kleinste deel erop strijken… Oops… en weg was mijn stof… Compleet zwart weg geschroeit… Say what? Gelukkig had ik patroonpapier boven en onder liggen. Maar het was 1 zwart pakketje geworden. De stof kan dus niet tegen een strijkijzer… Handig…
Nieuwe uitdaging: verstevigen zonder strijken.
Dat werd dus fiberfill. Maar met een dikke stof en dikke fiberfill en een katoen als voering werd het een heel dik pakket om te verwerken. Ook omdat ik aan de achterzijde nog een extra achtervak had gemaakt. Mijn naaimachine trok dat zonder moeite (dankzij een goede onderhoudsbeurt bij Bennink!). Maar eigenlijk had ik nog nepleren piping ertussen bedacht. Die heb ik geschrapt, dat werd TE dik.
Aan de binnenkant zijn de naden met biaisband afgewerkt. Maar die zijn ‘for-my-eyes-only’ 😉 . Want een schoonheidsprijs verdiend die niet. Normaal zou je nu biaisband om 2 x 2 katoenen stoffen moeten maken. Dat kan zeker netjes. Maar in dit geval had ik bij de achterzijde 5 lagen tegen de zijstrook van 3 lagen aan… Om van de stukken met tashengsels nog maar te zwijgen…. Dat werd met biaisband echt heel erg minder grappig.
Eigenlijk…
…had ik gewoon de tas moeten maken zonder biaisband afwerking. Maar zo dat je een buitentas en binnentas maakt. Wat je dan op een gegeven moment keert. Waarbij je helemaal geen naden meer ziet. Maar ja dat bedenk ik me natuurlijk NADAT ik de tas heb gemaakt… Komt bij op de checklist voor een volgende keer.
Want een volgende keer komt er. Ik heb namelijk (die dure) Vlieseline H640 helemaal klaar liggen, geknipt en al. Ook ligt er nog grijze nepleren piping voor deze tas klaar. Dus er komt een volgende keer. Maar dan gewoon met 2 katoentjes!
Een horror verhaal, wat stiekem wel weer heel leuk om te lezen was… Heel herkenbaar je bij sommige projecten echt moet worstelen om het voor elkaar te kregen, maar dan wel een trots als het je dan gelukt is en dit is iig een hele leuke tas geworden…. 🙂 Veel plezier met het gebruiken van de tas en het maken van nummer 2… Kies je nu een makkelijker stofje uit? 😉