Gisteren heb ik de kijkoperatie + nacurretatie gehad. En nu afwachten of het goed is gegaan! Maar het was me het dagje wel gisteren…
Ik was om twee uur aan de beurt. Voor de tijd werd ik op zo’n zaaltje neergelegd en daar mocht ik nog even slapen tot ik aan de beurt was. Maar ja ik was al sinds kwart over 6 nuchter en met een rammelende maag slaap ik niet. Ook had ik de nodige zenuwen. Hoe dichterbij het kwam, hoe zenuwachtiger ik werd.
Rond kwart voor 2 werd ik naar de OK gebracht. Daar wilden ze me eerst een infuus geven. Uhm ja ik ben moeilijk te prikken en ook hier was dat weer even een gedoe. Het eerste meisje bleef maar kloppen en kijken en durfde het niet aan. Nummer 2 werd erbij gehaald. Ik had te koude handen en kreeg een warmte compres op de handen (lekker!). Vervolgens kwam nummer 3 en die kreeg er een infuus in.
Toen kwam ik ook aan de monitor te liggen met van die plakkers op. En daar zagen
ze wat raars aan ’t lijntje van mijn hartslag. Dus moest ik eerst een hartfilmpje krijgen. Was ik eerst nog heel erg zenuwachtig. Nu werd ik paniekerig… En misselijk/duizelig van de nuchterheid. Maar goed, het hartfilmpje was goed bevonden en mocht ik mee naar de OK.
Hier maakten ze alles in orde voor de operatie en toen viel de computer ineens uit.
En die wilde ook niet meer aan. Het waren allemaal van die lullige dingetjes, maar ik had het niet meer. Maar goed computer omgeruild met die van de OK ernaast.
Om 10 voor 3 heb ik de narcose gekregen en om half 4 werd ik alweer wakker. Supersnel zo’n operatie dus! Ik werd wel wakker met gigantische buikpijn, hier deden ze via ’t infuus wat voor en ik kreeg nog 1 of andere pil. Normaal krijg ik geen pillen weg, maar ik was nu nog zo gaar dat ik ‘m warempel zo weg kreeg (Jeej!).
Er zat inderdaad nog moederkoek in mijn baarmoeder. Dit was helemaal in de spier genesteld. Uiteraard op het plekje waar de spier het dunst is 😉 . Ze hebben nu het meeste eruit weten te schrapen. Er zit nog wel een klein beetje, maar het was te link om dat weg te halen omdat ze dan die spier konden beschadigen. Uiteindelijk zal dat stukje vanzelf af moeten sterven. En nu maar hopen dat ‘dat stukje’ me geen last meer geeft! En alles gewoon weer ‘normaal’ kan worden.
Uiteindelijk mocht ik volgens mij rond een uur of 6 weer naar huis. Ik was nog heel erg gaar en wat wankel op de benen. En ook André kon wel eens een goede nachtrust gebruiken. Dus Jens & Lana zijn voor het eerst uit logeren geweest naar Opa & Oma G. Erg spannend voor ons 😉 . En heeeeel erg fijn dat dit kon!