En ineens is onze tweeling alweer een week oud! Wat is er veel gebeurd deze week.
De geboorte lijkt al wel een maand geleden… Eens kijken wat we nog allemaal weten. Want het was veel afgelopen week. Heeeeel veeeeel.

Jens zijn eerste kiekje, is het geen stoere vent?

Lana haar eerste foto, schatje he!

15 februari was een populaire dag om te bevallen. Het was namelijk erg druk in het ziekenhuis. Het was zo druk dat Jens & Lana niet bij elkaar op de kamer konden liggen
in het NICU. Puur omdat er gebrek was aan ruimte. Lana lag in kamer 1 en Jens lag in kamer 3.

Voor ons was het dus steeds schipperen tussen de twee kamers om allebei te bezoeken. Het is nog maar een week geleden, maar alles is nu al een beetje een waas voor me. Lana is dinsdagavond verplaatst naar de kamer van Jens. Zo fijn dat ze eindelijk bij elkaar kwamen te liggen. Ook een stuk rustiger voor ons.

Zaterdag 15 februari zijn ze dus geboren. Ik weet niet meer heel veel van die dag.
Maar alle opa’s en oma’s zijn ’s avonds geweest om de kleinkinderen even kort te mogen bewonderen. Verder hebben ze op de NICU liever niet dat je al te veel bezoek meeneemt. Het is en blijft natuurlijk een intensive care.

Jens deed meteen alles al op eigen kracht. De verzorgers noemden hem erg fel 🙂 Een kereltje met nu al een karaktertje. Lana had dus wat meer moeite met het leven buiten de buik, zoals ze dat zo mooi zeiden. Zij kreeg hulp dmv CPAP. Haar longen waren nog iets minder ontwikkeld. Ik had hier wel 2 spuiten voor gekregen, maar ze kwamen sneller op de wereld, dan dat de spuiten waren ingewerkt.

CPAP zorgt ervoor dat de longen niet kunnen inklappen, dat er wat druk op blijft staan.
Ze ademt dus wel zelf, maar hoeft daar door CPAP minder moeite voor te doen. Anders kost het haar namelijk teveel moeite. Maar ook Lana werd ‘fel’ genoemd. Met name als de verzorgers haar willen verschonen o.i.d. zet ze het op een brullen 🙂 .

Elke keer als we op bezoek bij ze gaan dan mogen we ze even ’troosten’ zoals ze dat noemen. Een hand op hun lijfje leggen. Daardoor worden ze lekker rustig. Het is allemaal nog zo ontzettend klein. Met 1 hand bedek je bijna hun hele lichaam.

Al vrij snel mochten we met Jens ‘buidelen/kangaroën’. Dit is dat hij dan op je blote buik komt te liggen. Even lekker knuffelen 🙂 Het is schijnbaar goed voor hun ontwikkeling en ook voor de band die je met ze opbouwd. En daarnaast is het gewoon erg fijn je eigen kind te mogen vasthouden. We zijn wel ouders geworden, maar zien onze kinderen maar 2x per dag. Wat toch wel vreemd blijft. En niet zo leuk natuurlijk. Maar het is even niet anders.

Later in de week was ook Lana sterk genoeg om te mogen buidelen. Heerlijk! Liggen we allebei met een kleintje op de borst. Op de NICU plaatsen ze dan schermen om je heen. En lig je in heerlijke ligstoelen. Even helemaal privé. Even helemaal alleen met z’n vieren. Heel fijn!

Donderdag kregen we van de kinderarts te horen dat ze het geweldig doen. Zelfs zo goed dat ze bijna ’te goed’ zijn voor de NICU. Omdat ze daar graag plaats willen houden voor nieuwe kinderen. Er werd ons voorgesteld dat Jens & Lana naar Enschede mogen. Misschien vrijdag zelfs al.

Maar helaas werd ik donderdagavond zelf weer opgenomen in het ziekenhuis (volgt later bericht over) en ging dit feest dus nog niet door. Inmiddels ben ik ook (weer) ontslagen uit het ziekenhuis. En gaan Jens en Lana misschien maandag naar Enschede. Mits ze daar ruimte hebben, en ze het nog steeds zo goed blijven doen. In Enschede kunnen ze ook vanaf 30 weken terecht. Uiteindelijk zullen Jens & Lana naar Almelo gaan. Maar daar kunnen ze pas vanaf 32 weken terecht. Misschien over een week dus! 🙂

Ze willen in het weekend liever geen transporten doen. Tenzij er nu heel veel kindjes worden geboren die NICU harder nodig zijn. Dan worden Jens & Lana alsnog dit weekend overgeplaatst. Of naar Enschede of naar een andere afdeling binnen het ziekenhuis van Zwolle.

Jens heeft trouwens ook al zijn eerste diploma te pakken! Hij is geslaagd voor de gehoortest. Bij Lana hebben ze deze test nog niet kunnen doen. Deze zal 1 deze
dagen volgen.

André heeft vandaag Lana voor het eerst mogen verschonen en temperaturen.
Erg spannend, maar het ging hem goed af. Een natuurtalent zeg ik 😉 . Zelf heb ik nog
niet kunnen doen omdat ik nog wat ‘wankel op de benen’ ben. Maar hopelijk volgt dit binnenkort!

Het is een beetje een warrige post. Maar er is ook zo verschrikkelijk veel gebeurd in
1 week. Het lijkt wel een maand! Ook was ik niet helemaal top qua gezondheid.
Hopen dat het vanaf nu wat beter gaat! We proberen jullie op de hoogte te houden 🙂 .